Cellulit - jaka strategia?

Cellulit przybiera różne postacie, umiejscawia się w różnych strefach i ma różne stopnie zaawansowania. Towarzyszy mu zwiększenie liczby i rozmiarów adipocytów (komórek tłuszczowych), co pociąga za sobą pogorszenie mikrocyrkulacji i krążenia limfy. Zwłóknienie tkanki (fibroza), szczególnie w cellulicie zaawansowanym lub wynikającym z lipoaspiracji (liposukcji), dopełnia często obrazu. Trudno jest jednoznacznie stwierdzić, co pojawia się najpierw: zaburzenia mikrokrążenia spowodowane nadmierną przepuszczalnością naczyń włosowatych lub zastój limfy, który sprzyja rozrostowi adipocytów, czy może na odwrót – nagromadzenie toksyn w adipocytach powoduje zaburzenia krążenia. Kiedy mowa o cellulicie, wszystkim staje przed oczami ten charakterystyczny wygląd skóry, przypominający nieco skórkę pomarańczy. Ale ten stan obejmuje również coś, co nazywamy steatomerią – tzw. bryczesy, czyli nadmiar tłuszczu w głębokich warstwach tkanki podskórnej, gromadzący się na zewnętrznych częściach ud. Cellulit dotyczy więc wszystkich trzech warstw skóry.

Terapia

Terapia cellulitu działa w trzech kierunkach: poprawy mikrokrążenia, lipolizy i odbudowy skóry.

Analiza

Jest niezbędna, zanim podejmie się jakiekolwiek działania. Konieczne jest bowiem określenie przyczyn cellulitu, jego stopnia, charakteru i innych dolegliwości pacjenta.

Wyróżniamy cztery grupy:

• cellulit z pomarańczową skórką jako jedynym objawem (głównie u młodych osób);
• cellulit z bryczesami jako jedynym objawem (również u młodych osób);
• cellulit z pomarańczową skórką i bryczesami;
• cellulit atoniczny ze zwiotczeniem skóry (pacjentki w wieku okołomenopauzalnym).

Terapia na wymiar

W przypadku osób z pierwszej grupy priorytetowe są dwa działania: poprawa krążenia krwi i limfy oraz odnowa naskórka i wierzchnich warstw skóry właściwej. W przypadku grupy drugiej najważniejsze jest działanie lipolityczne. U osób z grupy trzeciej należy poprawić krążenie, nasilić lipolizę i odbudować skórę. W grupie czwartej przeciwdziała się fibrozie i odtwarza strukturę skóry. Oczywiście zdarzają się postacie mieszane, wymagające łączenia różnych terapii.

Czym dysponujemy?

Promienie podczerwone typu A

Są to fale elektromagnetyczne o długości 760-1400 nm. Ich siła wnikania jest tajemnicą ich skuteczności – potrafią wniknąć nawet na głębokość 7 cm. Z tego względu są wykorzystywane w różnych dziedzinach związanych ze zdrowiem: w dermatologii, flebologii, fizjoterapii, przy obrzękach limfatycznych i oczywiście cellulicie. Działanie przeciwcellulitowe polega na rozszerzaniu naczyń krwionośnych, co nasila miejscowy metabolizm, na stymulacji fibroblastów do produkcji kolagenu oraz na działaniu lipolitycznym.

Elektrostymulacja

Stymulacja mięśni jest ważna z dwóch powodów w terapii cellulitu. Z jednej strony pozwala wzmocnić mięśnie, rzeźbić je, poza tym wpływa na eliminację trójglicerydów przez wykorzystanie ich jako źródła energii.

Ultradźwięki niskiej częstotliwości

Są to niesłyszalne fale dźwiękowe, które bardzo dobrze rozchodzą się w środowisku ciekłym, a więc również w tkankach, które są bogate w wodę, o ile nie są zwapniałe ani wypełnione powietrzem. Ultradźwięki rozrywają błony komórkowe adipocytów w wyniku kawitacji (implozja mikropęcherzyków powietrza w płynie poddawanym działaniu fali o okresowym ciśnieniu).

Laser i IPL

Laser i IPL emitują fale o długości 1064 nm, które wnikają w skórę i naskórek. Fale o takiej długości są słabo absorbowane przez melaninę, więc energia ta zachowuje się na tej głębokości, wywołując wzrost temperatury, który działa lipolitycznie, co do pewnego stopnia wpływa na zmniejszenie cellulitu.

Fale radiowe

Fale radiowe generują pole elektryczne oscylujące między ładunkiem dodatnim a ujemnym, co powoduje rotacyjny ruch molekuł i wzrost temperatury do około 43 ºC. Taka temperatura sprzyja lipolizie, drenażowi limfatycznemu, rozszerzeniu naczyń krwionośnych, przez co poprawia się natlenienie i odżywienie tkanki tłuszczowej. Nasila również produkcję nowego kolagenu, odnowę skóry, przez co poprawia się jej jędrność.