Wielkie wygładzanie. Walka z cellulitem

Przyczyny powstawania cellulitu są różne (tab. 1). Wśród czynników predysponujących wymienia się podłoże genetyczne, zaburzenia mikrokrążenia krwi w tkance podskórnej czy też wpływ estrogenów – żeńskich hormonów płciowych, które działają na receptory alfa adipocytów, hamują rozkład i uwalnianie tłuszczu oraz wzmagają jego produkcję i magazynowanie. Wpływają one ponadto na wzrost przepuszczalności naczyń krwionośnych i zatrzymywanie wody w tkankach, a więc zwiększają tendencję do powstawania obrzęków. Obrzęknięte tkanki uciskają na naczynia krwionośne, powodując zaburzenia mikrokrążenia, co z kolei prowadzi do niedotlenienia i niedożywienia adipocytów i jest przyczyną gromadzenia się w ich wnętrzu substancji toksycznych. Gromadzenie toksyn przy zaburzonej pracy układu limfatycznego powoduje nawet dziesięciokrotne powiększenie rozmiarów komórek tłuszczowych. Czynniki te wpływają na niekorzystne zmiany w podskórnej tkance tłuszczowej: powstają mikroguzki, które twardnieją i łączą się w makroguzki, czego efektem jest cellulit.

Przyczyny powstawania cellulitu - tabela 1

• czynniki hormonalne (wpływ estrogenów)
• czynniki genetyczne
• budowa ciała, skłonność do tycia
• zaburzenia krążenia żylnego i limfatycznego
• noszenie zbyt obcisłej odzieży
• zaburzenia trawienia (zaparcia)
• nieprawidłowa, nadmiernie kaloryczna dieta
• używki (alkohol, kawa, tytoń)
• siedzący tryb życia
• stres, długotrwałe przemęczenie

W patofizjologii cellulitu można wyróżnić kilka etapów rozwoju w zależności od nasilenia zmian (tab. 2). Różne stadia cellulitu – obrzękowe, włóknienia, stwardnienia z powstawaniem mikro- i makroguzków – mogą współistnieć w tej samej okolicy ciała. Klasyfikacja uwzględniająca typ budowy ciała wyróżnia postać twardą, wiotką, obrzękową i mieszaną cellulitu (tab. 3).

Diagnostyka cellulitu obejmuje różne metody – od prostych, jak badanie palpacyjne czy antropometryczne (pomiar obwodów ciała, masa ciała, wzrost, BMI), po specjalistyczne badania, takie jak metoda bioimpedancji elektrycznej, termografia, ultrasonografia czy wideokapilaroskopia. W walce z cellulitem należy pamiętać, że terapia i profilaktyka tego defektu kosmetycznego powinny być wielokierunkowe. Zaleca się gimnastykę, odpowiednią dietę, zmianę niektórych nieprawidłowych nawyków (unikanie niedosypiania, nadmiernego opalania, noszenia butów na wysokim obcasie i zbyt ciasnych ubrań, częstego zakładania nogi na nogę), masaże, profesjonalne zabiegi w gabinecie kosmetycznym, a także codzienną pielęgnację kosmetykami o działaniu antycellulitowym. Tego rodzaju preparaty powinny zawierać składniki uszczelniające naczynia krwionośne, poprawiające krążenie krwi i limfy, działające przeciwobrzękowo, usprawniające wydalanie produktów przemiany materii, sprzyjające lipolizie (rozkład i uwalnianie tłuszczu), a także nawilżające, pojędrniające i poprawiające ogólną kondycję skóry.

Algi morskie

To jeden z najcenniejszych darów morza wykorzystywany w preparatach kosmetycznych, także antycellulitowych. Właściwości kosmetyczne, lecznicze i odżywcze glonów są znane od tysiącleci. Mają one szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym oraz kosmetycznym do produkcji kremów, żeli, ampułek, ekstraktów, maści, past, tabletek czy emulsji. Algi to duża grupa organizmów wodnych o bardzo zróżnicowanej wielkości i nie do końca jeszcze poznanym składzie chemicznym. Jednym z pionierów, który badał skład i możliwości wykorzystania alg, jest znany oceanolog prof. Claude Chasse. Wiadomo, że zawierają one duże ilości protein, lipidów oraz węglowodanów, głównie polisacharydów, a wśród nich kwas alginowy, karagen, agar. Glony są także bogatym źródłem makro- i mikroelementów (sód, potas, magnez, wapń, jod, chlor, żelazo, cynk, miedź, mangan) oraz witamin (z grupy B, prowitaminy A, witamin C i E). Substancje aktywne zawarte w ekstraktach z alg morskich łatwo przenikają do głębszych warstw skóry i oddziałują na procesy metaboliczne, wykazują działanie detoksykacyjne, oczyszczają tkanki ze szkodliwych produktów przemiany materii oraz przyspieszają rozkład tłuszczów. W preparatach antycellulitowych stosuje się najczęściej wyciąg z morszczynu pęcherzykowatego (Fucus vesiculosus) oraz listownicy brunatnej (Laminaria digitata). Dzięki zawartości jodu, pierwiastka biorącego udział w przemianach związanych z lipolizą, wpływają one pozytywnie na gospodarkę tłuszczową organizmu oraz zmniejszenie masy ciała.

Surowcem cenionym na rynku farmaceutycznym i kosmetycznym, bogatym w proteiny, kwasy tłuszczowe (kwas gamma-linolenowy), minerały (potas, wapń, magnez, cynk, selen) oraz witaminy (głównie witamina B12, A i E), jest spirulina (Spirulina platensis). Ta posiadająca formę spirali mikroalga barwy zielono-niebieskiej działa na skórę jak serum. Nawilża, ujędrnia, odżywia, poprawia ukrwienie i koloryt skóry. Dzięki zawartości kwasu alginowego oczyszcza tkanki ze zbędnych produktów przemiany materii i stymuluje rozpad tłuszczów, a co za tym idzie – pomaga zapobiegać i zwalczać cellulit. Spirulina może być stosowana na wszystkie partie ciała, tam gdzie skóra wymaga szybkiej i intensywnej regeneracji.

Do walki z cellulitem polecane są także preparaty kosmetyczne zawierające algi czerwone. To małe algi osiągające wielkość do 20 cm, o purpurowo-czerwonym kolorze, żyjące u wybrzeży oceanów i bogate w substancje białkowe, polisacharydy oraz cynk, mangan, magnez i wapń. Zawarty w czerwonych algach rodysterol hamuje procesy magazynowania kwasów tłuszczowych przez adipocyty. Czerwone algi, zwane w krajach azjatyckich nori, wykazują ponadto działanie wyszczuplające, stymulują mikrokrążenie krwi oraz nawilżają, wygładzają i poprawiają ogólną kondycję skóry.