Cabines 85grudzień 2016 - styczeń 2017
Aloes - Produkt naturalny, ceniony w kosmetologii i skuteczny w gojeniu ran
powrótKosmetologia
Aloes to powszechnie znana roślina lecznicza. W farmakopei – urzędowym spisie leków, które są na danym terenie lub w danym kraju dopuszczone do obrotu – możemy przeczytać liczne przepisy na przyrządzanie z niego wyciągów i mieszanin z innymi roślinami o działaniu leczniczym. Wiecznozielona drzewiasta roślina aloes zaliczana jest do rodziny liliowatych, ma bogaty skład i szerokie spektrum zastosowań. Nazywana jest „rośliną długowieczności”, „rośliną, która wszystko leczy”, „cichym uzdrowicielem”, znana jest na świecie również pod nazwą „roślina od oparzeń”.
Soczyste liście aloesu są skarbnicą cennych dla zdrowia substancji. Starożytne piękności dla zachowania urody bazowały na środkach pochodzenia naturalnego. Ludność Egiptu, Chin i Indii, afrykańskie plemiona koczownicze stosowały aloes już 3000 lat p.n.e., został włączony do wczesnych systemów medycznych przez Arabów, Syryjczyków. Aleksander Wielki uznawał aloes za skuteczny środek na skaleczenia i rany, Krzysztof Kolumb nazywał aloes „doktorem w doniczce”
Pozyskiwanie substancji aktywnych z rośliny
W Polsce do celów leczniczych hodowany jest w szklarniach, w domach na tarasach i balkonach jako roślina dekoracyjna. Właściwości lecznicze posiada 29 gatunków aloesu: m.in. aloes drzewiasty (Aloe arborescens), rosnący w Afryce Wschodniej i Południowej, na Półwyspie Arabskim, Madagaskarze i Sokotrze, aloes afrykański (Aloe africana), aloes uzbrojony (Aloe ferox), Aloe perryi, Aloe chinensis, Aloe spicata, Aloe saponaria. Soki aloesowe pozyskiwane są z liści, z kolei miąższ aloesowy – z wewnętrznej części liścia. Po kilkakrotnym płukaniu masy aloesowej i wyciśnięciu uzyskuje się czysty żel aloesowy, określany nazwą alona. Roślina dostarcza ponad 200 cennych dla naszego zdrowia składników.
Właściwości kosmetyczne
Aloes w kosmetyce jest składnikiem kremów, balsamów, mydeł, toników i maseczek. Składniki zawarte w aloesie zawierają enzymy przyśpieszające regenerację naskórka oraz aloektynę, działającą przeciwzapalnie na skutek zahamowania wzrostu bakterii na skórze. Te właściwości pozwoliły na stosowanie aloesu jako składnika dezodorantów. Aloes jest także składnikiem balsamów, pomadek do ust. Kosmetyki z wyciągiem z aloesu są przeznaczone głównie dla skóry wrażliwej oraz trądzikowej, ponieważ zawierają substancje poprawiające ukrwienie skóry, wzmacniające naczynka krwionośne – aloes ma takie samo pH jak ludzka skóra.
Najcenniejsze właściwości tej rośliny kryją się w miąższu, który składa się z 96% wody i 4% suchej masy. Głównym składnikiem liści aloesu jest błonnik pokarmowy, roślina jest bogatym źródłem białek, pierwiastków takich jak miedź, magnez, mangan, sód, potas, chrom, wapń, fosfor, cynk i żelazo, witaminy C, β-karoten, kwas foliowy, cholinę, α-tokoferol, witaminy z grupy B (B1, B2, B6, B12 ), saponiny, nienasycone kwasy tłuszczowe, związki działające przeciwbólowo, przeciwzapalnie, glikoproteiny, polipeptydy, mukopolisacharydy, kwas salicylowy i kwasy organiczne. Aloes zawiera także ligninę, która pomaga w transporcie różnych składników aktywnych w głąb skóry. Działa również jako silny antyutleniacz, w miąższu można znaleźć niewielkie ilości związków antrachinonowych, pochłaniających część promieniowania ultrafioletowego, wchodzi w skład kosmetyków „after sun”. Składniki zawarte w miąższu aloesowym przyspieszają i usprawniają proces ziarninowania i naskórkowania. Ze względu na dużą zawartość wody aloes jest środkiem nawilżającym i odmładzającym skórę. Wyciągi z aloesu zawarte w kremach i maściach są przeznaczone do leczenia opryszczki i ukąszeń komarów, wpływają na proces rozjaśniania skóry, niwelują wypryski, krosty.
LITERATURA
-
F. Bloomfield, Aloes. Cudowna roślina lecznicza, Polska Agencja Ekologiczna SA, Wydawnictwo PAE, s. 7–11.
-
K. Tadajczyk, Dioskurides i jego ziołolecznictwo w świetle przedmowy do dzieła Peri hyles iatrikes, „Farmacja Polska” 2000, s. 1150–1152.
-
E. Cieślik, Kinga Turcza, Właściwości prozdrowotne aloesu zwyczajnego Aloe vera (L.) Webb. (Aloe barbadensis Mill.), „Post Fitoter” (16)2, 2015, s. 117–124.
-
J. Jambor, M. Horoszkiewicz-Hassan, A. Krawczyk, Znaczenie aloesu dermatologii i kosmetyce, „Postępy Fitoterapii” 3–4/2008.
-
J.W. Alexander, B.G. MacMillan, E. Law, D.S. Kittur, Treatment of severe burns with widely meshed skin autograft and meshed skin allograft overlay, „Journal of Trauma”, 21, 433, 1981.
-
A. Kodym, Biologically active substances in the leaves of Aloe arborescens, Mill. Farm. Pol. 1998, 54, 887.
-
B. Vazquez, G. Avilla, D. Segura, J. Etnopharmacolo, Antiinflammatory activity of extracts from Aloe vera gel, J Ethnopharmacol, 1996, 55:69-75.
-
A. Roge, A. Kość, A.M. Warwas, Przydatność w leczeniu i mechanizmy działania aloesu – współczesne poglądy, Farm. Pol. 56, 8:381-385, 2000.
-
D.J. Barillo, R. Goode, Fire fatality study. Demographics of fire victims. Burns, 22, 85–88, 1996.
-
J. Jeszke, Lecznictwo ludowe w Wielkopolsce w XIX i XX wieku. Czynniki i kierunki przemian, Wrocław 1996, s. 58, 121.
-
A. Yagi, A. Kabash, K. Mizuno, S.M. Moustafa, T.I. Khalifa, H. Tsuji, Radical Scavenging Glycoprotein Inhibiting Cyclooxygenase-2 and Thromboxane A2Syn- thase from Aloe veraGel, Planta Medica, Vol. 69, No. 3, 2003, s. 269–271. http://dx.doi. org/10.1055/s2003-38481.
-
M. Szaufer-Hajdrych, I. Matławska, B.A. Idźkowiak, Zastosowanie aloesu w lecznictwie i kosmetyce, 12th International Congress of Polish Herbal Committee 2007:53(2): 151–152.
-
V. Visuthikosol, Y. Sukwanarat, B. Chowchuen, S. Sriurairatan, V. Boonpucknavig: Effect of aloe vera gel to healing of burn wound a clinical and histologic study, J Med Assoc Thai, 1995;78:403–408.
-
J. Gallagher, M. Gray, Is aloe vera effective for healing chronic wound?, Wound Ostomy Continence Nurs. 2003; 30:68–71.
-
J. Heggers, A. Kucukcelebi, Beneficial effect of aloe on wound healing in an excisional wound model, J Altern Complement Med. 1996; 2:271–277.
-
http://www.poradnikzdrowie.pl/uroda/kosmetyki/kosmetyki-z-aloesu-wlasciwoscikosmetyczne-aloesu_42655.html (dn. 28.06.2017).
-
http://www.poradnikzdrowie.pl/uroda/kosmetyki/kosmetyki-z-aloesu-wlasciwoscikosmetyczne-aloesu_42655.html
(dn. 28.06.2017).
więcej w Cabines nr 85
mgr inż. Renata Wawrzaszek
mgr inż Urszula Wawrzaszek
Soczyste liście aloesu są skarbnicą cennych dla zdrowia substancji. Starożytne piękności dla zachowania urody bazowały na środkach pochodzenia naturalnego. Ludność Egiptu, Chin i Indii, afrykańskie plemiona koczownicze stosowały aloes już 3000 lat p.n.e., został włączony do wczesnych systemów medycznych przez Arabów, Syryjczyków. Aleksander Wielki uznawał aloes za skuteczny środek na skaleczenia i rany, Krzysztof Kolumb nazywał aloes „doktorem w doniczce”
Pozyskiwanie substancji aktywnych z rośliny
W Polsce do celów leczniczych hodowany jest w szklarniach, w domach na tarasach i balkonach jako roślina dekoracyjna. Właściwości lecznicze posiada 29 gatunków aloesu: m.in. aloes drzewiasty (Aloe arborescens), rosnący w Afryce Wschodniej i Południowej, na Półwyspie Arabskim, Madagaskarze i Sokotrze, aloes afrykański (Aloe africana), aloes uzbrojony (Aloe ferox), Aloe perryi, Aloe chinensis, Aloe spicata, Aloe saponaria. Soki aloesowe pozyskiwane są z liści, z kolei miąższ aloesowy – z wewnętrznej części liścia. Po kilkakrotnym płukaniu masy aloesowej i wyciśnięciu uzyskuje się czysty żel aloesowy, określany nazwą alona. Roślina dostarcza ponad 200 cennych dla naszego zdrowia składników.
Właściwości kosmetyczne
Aloes w kosmetyce jest składnikiem kremów, balsamów, mydeł, toników i maseczek. Składniki zawarte w aloesie zawierają enzymy przyśpieszające regenerację naskórka oraz aloektynę, działającą przeciwzapalnie na skutek zahamowania wzrostu bakterii na skórze. Te właściwości pozwoliły na stosowanie aloesu jako składnika dezodorantów. Aloes jest także składnikiem balsamów, pomadek do ust. Kosmetyki z wyciągiem z aloesu są przeznaczone głównie dla skóry wrażliwej oraz trądzikowej, ponieważ zawierają substancje poprawiające ukrwienie skóry, wzmacniające naczynka krwionośne – aloes ma takie samo pH jak ludzka skóra.
Najcenniejsze właściwości tej rośliny kryją się w miąższu, który składa się z 96% wody i 4% suchej masy. Głównym składnikiem liści aloesu jest błonnik pokarmowy, roślina jest bogatym źródłem białek, pierwiastków takich jak miedź, magnez, mangan, sód, potas, chrom, wapń, fosfor, cynk i żelazo, witaminy C, β-karoten, kwas foliowy, cholinę, α-tokoferol, witaminy z grupy B (B1, B2, B6, B12 ), saponiny, nienasycone kwasy tłuszczowe, związki działające przeciwbólowo, przeciwzapalnie, glikoproteiny, polipeptydy, mukopolisacharydy, kwas salicylowy i kwasy organiczne. Aloes zawiera także ligninę, która pomaga w transporcie różnych składników aktywnych w głąb skóry. Działa również jako silny antyutleniacz, w miąższu można znaleźć niewielkie ilości związków antrachinonowych, pochłaniających część promieniowania ultrafioletowego, wchodzi w skład kosmetyków „after sun”. Składniki zawarte w miąższu aloesowym przyspieszają i usprawniają proces ziarninowania i naskórkowania. Ze względu na dużą zawartość wody aloes jest środkiem nawilżającym i odmładzającym skórę. Wyciągi z aloesu zawarte w kremach i maściach są przeznaczone do leczenia opryszczki i ukąszeń komarów, wpływają na proces rozjaśniania skóry, niwelują wypryski, krosty.
LITERATURA
- F. Bloomfield, Aloes. Cudowna roślina lecznicza, Polska Agencja Ekologiczna SA, Wydawnictwo PAE, s. 7–11.
- K. Tadajczyk, Dioskurides i jego ziołolecznictwo w świetle przedmowy do dzieła Peri hyles iatrikes, „Farmacja Polska” 2000, s. 1150–1152.
- E. Cieślik, Kinga Turcza, Właściwości prozdrowotne aloesu zwyczajnego Aloe vera (L.) Webb. (Aloe barbadensis Mill.), „Post Fitoter” (16)2, 2015, s. 117–124.
- J. Jambor, M. Horoszkiewicz-Hassan, A. Krawczyk, Znaczenie aloesu dermatologii i kosmetyce, „Postępy Fitoterapii” 3–4/2008.
- J.W. Alexander, B.G. MacMillan, E. Law, D.S. Kittur, Treatment of severe burns with widely meshed skin autograft and meshed skin allograft overlay, „Journal of Trauma”, 21, 433, 1981.
- A. Kodym, Biologically active substances in the leaves of Aloe arborescens, Mill. Farm. Pol. 1998, 54, 887.
- B. Vazquez, G. Avilla, D. Segura, J. Etnopharmacolo, Antiinflammatory activity of extracts from Aloe vera gel, J Ethnopharmacol, 1996, 55:69-75.
- A. Roge, A. Kość, A.M. Warwas, Przydatność w leczeniu i mechanizmy działania aloesu – współczesne poglądy, Farm. Pol. 56, 8:381-385, 2000.
- D.J. Barillo, R. Goode, Fire fatality study. Demographics of fire victims. Burns, 22, 85–88, 1996.
- J. Jeszke, Lecznictwo ludowe w Wielkopolsce w XIX i XX wieku. Czynniki i kierunki przemian, Wrocław 1996, s. 58, 121.
- A. Yagi, A. Kabash, K. Mizuno, S.M. Moustafa, T.I. Khalifa, H. Tsuji, Radical Scavenging Glycoprotein Inhibiting Cyclooxygenase-2 and Thromboxane A2Syn- thase from Aloe veraGel, Planta Medica, Vol. 69, No. 3, 2003, s. 269–271. http://dx.doi. org/10.1055/s2003-38481.
- M. Szaufer-Hajdrych, I. Matławska, B.A. Idźkowiak, Zastosowanie aloesu w lecznictwie i kosmetyce, 12th International Congress of Polish Herbal Committee 2007:53(2): 151–152.
- V. Visuthikosol, Y. Sukwanarat, B. Chowchuen, S. Sriurairatan, V. Boonpucknavig: Effect of aloe vera gel to healing of burn wound a clinical and histologic study, J Med Assoc Thai, 1995;78:403–408.
- J. Gallagher, M. Gray, Is aloe vera effective for healing chronic wound?, Wound Ostomy Continence Nurs. 2003; 30:68–71.
- J. Heggers, A. Kucukcelebi, Beneficial effect of aloe on wound healing in an excisional wound model, J Altern Complement Med. 1996; 2:271–277.
- http://www.poradnikzdrowie.pl/uroda/kosmetyki/kosmetyki-z-aloesu-wlasciwoscikosmetyczne-aloesu_42655.html (dn. 28.06.2017).
-
http://www.poradnikzdrowie.pl/uroda/kosmetyki/kosmetyki-z-aloesu-wlasciwoscikosmetyczne-aloesu_42655.html
(dn. 28.06.2017).
więcej w Cabines nr 85